In de vijf jaar sinds haar vorige plaat (het ingetogen Crows) maakte Allison Moorer een turbulente tijd door: ze scheidde van Steve Earle en haar zoon bleek autisme te hebben. Genoeg inspiratie dus: haar sores komen uitgebreid aan bod, maar Moorer laat zich van een zelfverzekerde en strijdlustige kant zien. Down To Believing is daardoor steviger dan haar eerdere werk, een stoer mengsel van country, blues en rock. De kwaliteit van de songs is steevast hoog en Moorer heeft nog steeds die prachtige volle altstem. De eerste nummers van de plaat zetten de toon: het pakkende Like It Used To Be en I Lost My Crystal Ball, met het intense Thunderstorm/Hurricane ertussenin, allen voorzien van ruig gitaarwerk. De nummers die volgen (If I Were Stronger, Wish I, Blood) zijn ingetogener, maar vanaf Mama Let The Wolf In gaat het tempo weer omhoog. Nummer acht van La Moorer en waarschijnlijk haar beste plaat tot nu toe.
