Toen werd aangekondigd dat de droners van Sunn O))) zouden gaan samenwerken met voormalig sixties-icoon Scott Walker (The Sun Ain’t Gonna Shine Any More van The Walker Brothers, weet u nog?) ontstond er verbazing alom. Maar denk er iets langer over na en zo vreemd is het eigenlijk niet: Sunn O))) verlegt al jarenlang elke denkbare grens op het gebied van zware, harde muziek en Walker ontpopt zich sinds de jaren negentig als het schizofrene geweten van de avant-garde popmuziek. Dat levert meer dan genoeg ruimte op waar deze twee ogenschijnlijke tegenstrijdigheden elkaar kunnen ontmoeten. De grond waarop dat op Soused gebeurt is kaal en dor, met zagende bassen die als een ijzige wind over de vlakte razen. Walkers theatrale stem is daarbij van een macabre absurditeit, terwijl er op de meest onverwachte momenten spaarzame lucht is in de vorm van verbazingwekkend heldere melodieën. Ontwrichtend, beklemmend en bovenal mateloos fascinerend.
