Nog altijd wordt de Amerikaanse zanger en gitarist Chuck Prophet vooral geassocieerd met Green On Red, de band waarmee hij tussen 1985 en 1992 succesvol was. Die band is van grote invloed gebleken, maar de soloplaten die Prophet sinds 1990 maakte, doen absoluut niet onder voor hun beste werk. Sterker, in de afgelopen twintig jaar presteert Prophet het om zich constant te verbeteren. Dat leidde drie jaar geleden met Temple Beautiful zowaar tot enig commercieel succes, maar hoe goed die plaat al was, Night Surfer blijkt de offertreffende trap. Opnieuw met hulp van Brad Jones en de van Radiohead bekende Paul Kolderie en als bijzondere gastgitarist Peter Buck telt Night Surfer twaalf geniale songs. En ditmaal niet redelijk sober gebracht, maar met blazers, strijkers, achtergrondkoortjes en ‘prog guitars that border on straight up arena rock’. Het begint met een Stones-riff over een Motown-beat waarbij Bowie om de hoek komt kijken – en dat alles in het eerste nummer. Prophet neemt even gas terug met Wish Me Luck en Guilty As A Saint, maar daarna gebeurt het: het ene prijsnummer na het andere. Big Star, The Flaming Lips, Dylan, opnieuw Bowie en noem de grote namen maar op schieten door het hoofd, maar Night Surfer bewijst vooral het enorme talent van Prophet. Zijn beste plaat tot op heden.
