OPETH

Iedere nieuwe Opeth plaat is een vertaling van de muzikale vrijheid van bandleider Mikael Åkerfeldt. Hij laat zich niet leiden door onzuivere motieven of publieke verwachtingspatronen en doet wat hem door zijn ambitie en talent wordt ingegeven. En dat staat steevast garant voor geweldige en originele platen en een muzikaal bandspectrum dat door de jaren heen kleurde van deathmetal tot de obscure en experimentele psychedelische sixties en seventies rock van de laatste cd Heritage. Op de nieuwe cd Pale Communion wordt die stijl grotendeels doorgetrokken, maar is de richting helder uitgekristalliseerd in machtige, progressieve seventies rock. Naast Åkerfeldt en zijn desolate, sferische stem, verheft gitarist Fredrik Åkesson de gitaarsolo tot ware kunstvorm en geeft Pale Communion een diepe en ongenaakbare status. Pale Communion is een heel mooi, puur en vooral melancholisch album met een geweldige dynamiek, wonderschone melodielijnen, adembenemend verstilde sfeerstukken en lange, soepele instrumentale passages; een plaat waar muziekpuristen en flexibele rock- en metalheads excessief van zullen watertanden.