MUMFORD & SONS

Het blijft bijzonder. Nog maar zo kort (5 jaar) een band en tóch al zo’n herkenbaar geluid. En aan alles is te merken: Mumford & Sons, they’ve only just begun.

Al vanaf de eerste secondes van hun tweede langspeler Babel, weet de band Mumford & Sons voor de vele liefhebbers wederom de juiste toon te zetten. Die herkenbare folkklanken die men allang omarmd heeft. Tonen eveneens die vanaf nu zeer waarschijnlijk door een veel groter publiek omhelsd gaan worden. Koortjes die perfect meegezongen kunnen worden door immense mensenmassa’s, teksten over liefde waarmee menigeen zich zal verenigen, muzikale opbouwen die een gevoel van ongebreideld feesten, van vuurwerkpartijen, van uitzinnig enthousiasme oproepen.

Wandelt u even mee langs de nummers van deze geluidsdrager? Opener Babel is bijvoorbeeld een ruwe diamant die naarmate het nummer vordert meer en meer gepolijst en opgepoetst wordt tot ware megahit. Dit schroeiende, verzengende begin wordt opgevolgd door het lichtvoetige Whispers In The Dark en daarna begint het feest pas echt. Single I Will Wait (dat octaveren in het refrein heeft een waanzinnige impact), het breeduit waaierende Holland Road, het emotionele Ghosts That We Knew: stuk voor stuk voltreffers. Lover Of The Lights is een oude bekende. Dit nummer wordt al langer live gespeeld en heeft datzelfde live-gevoel nadrukkelijk meegekregen. Het rustige duo Lovers’ Eyes en Reminder neemt het nodige gas terug om even lekker uit te blazen.

Met het heerlijk dartelende Hopeless Wanderer start de grote finale van dit tweede album pas echt. ‘t Prachtig getokkelde en met veel overgave gezongen lied Broken Crown en het rijk georkestreerde Below My Feet zijn beiden bijzonder fijne songs. Afsluiter Not With Haste mag echter de perfecte finale van dit album genoemd worden. Erin de zinsnede ‘we will be who we are’. Je zou inderdaad wensen dat ze nog heel erg lang hetzelfde blijven doen: namelijk uitzinnig mooie folkmuziek maken…