One-third Lightnin' Hopkins, one-third Mississippi John Hurt and one-third me, zo omschrijft de levenswijze troubadour Chris Smither zijn akoestische benadering van de soms hartbrekende en dan juist weer hartverwarmende (country) blues waarmee hij heden reeds een halve eeuw de mensheid, tenminste, dat deel met oren aan het hoofd, een realistisch hart onder de riem steekt. Verhalen over verlangen, eenzaamheid en de Grote Vragen, bepaald niet gespeend van de nodige humor in de trant van Randy Newman en Loudon Wainwright III. Die laatste is één van de vele bewonderende vrienden die meedoen op deze dubbelaar, zijn zestiende officieel, die herinterpretaties voor het heden bevat van inmiddels klassiek singer-songwriter materiaal als Devil Got Your Man, Love You Like A Man dat Bonnie Raitt halverwege de seventies al opnam in haar repertoire en Train Home dat hier met Allen Toussaint tot de hoogtepunten behoort. Opmerkelijk is ook de aanwezigheid van Dana Colley en Billy Conway van wijlen Morphine (en later samen in Twinemen). Smither´s levensloop ontvouwt zich via deze songs in al z´n facetten, ook de minder rooskleurige, maar hey, that´s life. Zolang de bittere ironie dusdanig kostelijk soepeltjes fingerpickend begeleid wordt vieren wij Smither´s feestje graag mee, nu we toch op deze planeet zijn.
