Om alle drukte en gekte te ontvluchten trokken Page en Plant zich begin 1970 een paar weken terug in Bron-Y-Aur, een gehucht in Wales. De songs die daar ontstonden vormden de basis voor Led Zeppelin III. Cijfermatig was die plaat net zo’n succes als z’n twee voorgangers, maar fans en pers hadden er het maar moeilijk mee. Goed, de plaat opende weer knallend met Immigrant Song (een ode aan de plundertochten van de vikingen) en Since I’ve Been Loving You is het mooiste bluesnummer dat de band ooit opnam. Celebration Day en Out On The Tiles rocken er lekker op los. Maar de rest. Britse folk? Het geeft maar aan dat Led Zeppelin geen overdonderend geluid nodig had om te overtuigen, want ook met akoestische muziek maakten ze indruk. Friends, That’s The Way en het melancholieke Tangerine lieten een introspectieve kant van de band zien, duidelijk beinvloed door Fairport Convention en The Incredible String Band. Niet voor niets zou een akoestisch deel lange tijd deel uitmaken van hun live-set. Misschien wel hun beste plaat. Maar dat kun je van de vorige twee ook zeggen…