THEE OH SEES

Een van de belangrijkste en invloedrijkste garage/psych bands van de 21ste eeuw is zonder twijfel Thee Oh Sees. Deze band uit Noord-Californië, het geesteskind van John Dwyer, trakteert ons sinds 2006 op noise met fuzzy gitaren en synths, sterke, elementaire liedjes met de trommelvliezen teisterende uithalen. Kondigden ze eind 2013 nog aan dat ze voorlopig niet meer op het podium te vinden zullen zijn, verschijnt nog geen vier maanden later doodleuk de dertiende Thee Oh Sees plaat Drop. Het is de zoveelste energieke garage-punk-rock plaat waarop de band z'n vlijmscherpe sound uitbuit. Hoewel, er staan dit keer ook een paar pseudo gevoelige ballads op, uiteraard om hun almaar uitdijend oeuvre aan te vullen met mellotron, far-out pop en uitmuntend gespeelde jams. De plaat is opgenomen in een bananenpakhuis. Chris Woodhouse zat achter de knoppen en drumde. Andere gasten: Mikal Cronin vanzelfsprekend, Greer McGettrick en Casafis voor blaas- en zangbijdragen. Drop kan zo naast Castlemania en Floating Coffin.