Begin 2010 maakte Tim Knol uit Hoorn, twintig jaar nog maar, indruk met zijn debuutplaat. Album nummer twee volgde dik een jaar later en inmiddels zijn we dus beland bij nummer drie. Zijn hoge, soms wat ijle stem is heel herkenbaar, maar zijn sound heeft zich duidelijk ontwikkeld. Voorheen neigde het vaak richting Americana, maar dat hoor je hier alleen nog maar op Cold Cold Rain en Rearview Mirror. Op Soldier On overheerst de Westcoastpop. Invloeden van The Beatles, maar vooral veel Beach Boys en Byrds, zodat het soms doet denken aan Daryll-Ann ten tijde van Happy Traum. Hoogstaande, pakkende popsongs dus, die uitnodigen tot meedeinen en waarvan sommige refreinen meteen in je hoofd gaan zitten (Motion Of Life, Enjoy The Spectacle). Voeg daarbij de goed ingespeelde band en de verzorgde arrangementen en je hebt een lichtvoetige, maar volwassen popplaat. Drie fijne platen in nog geen vier jaar tijd, da’s grote klasse.
