EELS

Hombre Lobo is Spaans voor ‘menswolf’. Wel, Mark Oliver Everett (beter bekend als E) ziet er met die ellenlange baard momenteel aardig uit als een wolf. Dat terzijde, hoe hij er ook uitziet, het brein achter de topformatie Eels staat immer garant voor goede muziek. Maar hoe lang kan dat nog als gegeven gelden? Ligt saaiheid op de loer? Het antwoord op die laatste vraag? Neen. Ook dit zevende album van Eels staat vol met prachtig werk. Met het grootste gemak vermengt deze wolf in schaapskleren, meer dan ooit, z’n harde ongepolijste kant met de welbekende intieme, mierzoete pareltjes. Roestige rammelrock (Prizefighter, Tremendous Dynamite, Lilac Breeze, What’s a Fella Gotta Do) gaat op Hombre Lobo hand in hand met luchtige schuimtaartpop (All The Beautiful Things, In My Dreams, That Look You Gave That Guy en The Longing). En het moet gezegd: wat combineert dat heerlijk. Of zoals E zelf stelt in het slotstuk: ‘I’m no ordinary man’.