Walter Trout is bij uitstek een exponent van het concept “het hoeft er niet uit te zien als het maar goed klinkt.” Dan heb ik het niet zozeer over hoe onze grote bluesrockvriend er zelf uitziet, alhoewel hij niet gauw als covermodel wat bij zal gaan verdienen. Ook niet over de covers van zijn cds alhoewel die over het algemeen van niet al te fraai tot spuug gaan, met als dieptepunt de hoes van deze cd … alhoewel het wel sympathiek is dat de enige foto waarop hijzelf met blueslegende Allison te zien is hierop afgebeeld staat. Nee, ik heb het over zijn ‘van flinke jammerhouten maakt men fikse bluesrockplaten’: het is niet subtiel, het is niet gelickt, het is … nou, eigenlijk in dit tijdperk van het Koningslied van dat alles niets … maar het klinkt altijd prima, vooral met de versterkerknop er finaal vanaf gedraaid. Daarbij zorgt het ook al niet al te subtiele oeuvre van Allison ervoor dat Trout weer helemaal loos kan gaan in deze plaat vol covers. Het is dus niet nieuws en al helemaal niet wereldschokkend, en toch blijf ik ‘m draaien, lekker toch?
