Deze band uit Wellington, Nieuw Zeeland maakte twee jaar terug in Europa eindelijk naam met Buffalo, een album vol zachtaardige, gelaagde popliedjes. Op zich is Fandango een logisch vervolg op Buffalo, want het geluid is niet veranderd. Melodieuze pop, waarin Westcoast, indierock en eightiespop (zoals op The Captain en Evolution Did) doorklinken. Het ligt prima in het gehoor en blijft met herhaald luisteren boeien, alsof Belle and Sebastian en Pink Floyd de handen ineen geslagen hebben. Op Fandango gaan ze meer experiment aan door de nummers uit te laten lopen: acht nummers klokken boven de vijf minuten en afsluiter Friendly Society is met zeventien minuten op het psychedelische af. Ander hoogtepunt is de uitgesponnen instrumental Corale. Het levert een plaat op van dik vijf kwartier (zoals een ouderwetse dubbel-lp, volgens de band), die liefhebbers van doordachte pop (Belle and Sebastian, maar ook Grizzly Bear of Villagers) zeker aan zal spreken.
