WATSON, PATRICK

Patrick Watson is een naam om te onthouden. Bejubelde ik hem een paar maanden geleden al vanwege zijn prachtige bijdrage aan het album van Cinematic Orchestra, nu is het tijd om van de daken te schreeuwen dat Close To Paradise van een hemelse schoonheid is. Close To Paradise werd vorig jaar al in Canada uitgebracht op een klein labeltje, maar na het succes van het al eerder genoemde en geroemde Cinematic Orchestra heeft men besloten om de stap naar Europa te maken. Watson is moeilijk onder een noemer te vangen. Het zweverige gelijknamige titelnummer had zo op Atom Heart Mother van Pink Floyd kunnen staan. In Slip Into Your Skin laat Watson horen dat hij ook een ballade prima aan kan. Zelf zegt hij meer beïnvloed te zijn door Debussy en Satie dan door bijvoorbeeld Jeff Buckley. Feit is dat Close To Paradise van allen wat in zich draagt. Watson’s ijle dromerige stem en monotone pianospel wandelen met gemak door de veelal filmische composities heen. Muzikaal zit het allemaal heel erg subtiel in elkaar, waardoor het album ook na meerdere draaibeurten blijft verbazen. Eigenlijk kent Close To Paradise geen enkele zwakke plek. Patrick Watson gaat hoog scoren in de eindlijstjes van 2007!