Het moet maar eens gezegd: Yo La Tengo is de meest ondergewaardeerde band in de geschiedenis van de popmuziek. Het inventieve trio, sinds 1984 (Hoboken, New Jersey) actief, tekende inmiddels voor een hele stoet (door critici en insiders de hemel in geprezen) albums en bouwde daarmee een trouwe fanbase op, maar zal nooit kunnen bogen op spectaculair hoge verkoopcijfers. Het is het lot van een indieband (zonder geoliede marketingmachine). Fade, het dertiende studioalbum sinds het debuut Ride The Tiger uit 1986, is als een verjaardag, als het terugkerend feestje met bekende ingrediënten, dat je niet mag, niet wilt missen. Die ingrediënten, dat zijn heerlijke melodieën afgewisseld met noise, dan gevoelig (luister het ontroerend mooie I'll Be Around), dan lawaaierig (Paddle Forward), waarbij het experiment nooit wordt geschuwd. Fade is opgenomen in de Soma Studio's te Chicago met aan de knoppen John McEntire, en die is weer bekend van zijn werk voor Tortoise, Stereolab en Teenage Fanclub. Dan weet je het wel.