Hij was afgelopen weekend een van de spraakmakers op het Utrechtse festival Le Guess Who?, met een optreden dat lange rijen mensen buiten liet wachten. Niet gek voor een jongen uit Montreal voor wie het adjectief 'knullig' lijkt uitgevonden.
Op zijn (na een eerder dit jaar verschenen ep) volwaardige albumdebuut 2 horen we een nazaat van Jonathan Richman, met een gitaar die zo knap ontstemd is dat het weer mooi gaat klinken, zoals ook de stem van DeMarco in alle naïviteit iets aandoenlijks heeft.
Soms denk je dat hier een dronkemansband de zalvende liedjes van Jack Johnson aan het nazingen is. Dan weer vermoed je naar demo's van Beck uit de jaren negentig te luisteren.
Hoe dan ook, je schiet in de lach en als je je wat beter in de teksten verdiept, onstaat er nog iets van ontroering ook.(Volkskrant)