CALE, JOHN

Vorig jaar verraste John Cale al met een imposante ep, nu is er een compleet nieuw album. En om de eigenzinnigheid van Cale maar eens te bevestigen: geen van de nummers op die ep is te vinden op het bizar getitelde Shifty Adventures In Nookie Wood. De plaat opent met een akoestische gitaar, maar I Wanna Talk 2 U toont al snel ‘an old-school Detroit vibe’ – mede dankzij de inbreng van Danger Mouse. Het is het startpunt voor een van de beste albums uit Cale’s lange carrière, met een bij en tijd en wijle zeer dichte textuur, complexe ritmes en vol productionele vondsten, van met vuisten op piano’s rammen tot gemanipuleerde viooldrones. Zo klinkt tweede nummer Scotland Yard alsof David Bowie en Brian Eno weer samen aan de slag gegaan zijn, maar dan met moderne hulpmiddelen, én heeft een geweldige melodie en refrein. John Cale is een jaar jonger dan Bob Dylan, maar het is verbijsterend hoe deze zeventiger een zeer modern klinkende plaat heeft geproduceerd, waarop zelfs de door autotune vervormde vocalen in December Rain en Mothra volkomen op hun plaats zijn. Een plaat die zo vol zit, zeker ook tekstueel, dat werkelijk iedere beluistering een belevenis is. Een keer luisteren naar Living With You zou iedereen moeten overtuigen. Dit is het tweede meesterwerk van een zeventigjarige dit jaar.