Recensie
Als de bands Wild Nothing, Beach Fossils en Smith Westerns tot je favorieten behoren en je hun albums nog steeds trouw in zijn geheel beluistert, dan kun je vast een plek in je persoonlijke eindejaarlijst reserveren voor Oshin van DIIV. De dromerige gitaarlijnen, wave-achtige bassen en met echo doordrenkte zang die zo kenmerkend zijn voor de eerstgenoemde bands, worden op Oshin tot een aan perfectie grenzende luistertrip samengevoegd.
Het grote brein achter dit geslaagde project is Zachary Cole Smith, ex-gitarist van Beach Fossils. Toen hij terugkwam van een tour met Beach Fossils besloot Smith het roer drastisch om te gooien. Volgens de bio heeft hij in de hoek van een verfstudio zonder stromend water geleefd. In hoeverre dit daadwerkelijk het geval was, valt natuurlijk te bezien maar afgaand op het uiterlijk van Smith klinkt het aannemelijk. Muziek is pure kunst voor Smith en dan mag je jezelf best het uiterlijk van een ongewassen zwerver aanmeten. Graag zelfs, als dat leidt tot zo'n fantastisch album dat barst van de dromerige, met elkaar verweven melodielijnen.
Alle nummers op Oshin zijn gebouwd rond het heerlijk golvende gitaarspel van Smith, in de lijn van Spooky Action at a Distance, het ook al zo sterke album van Lotus Plaza. Oshin komt daarbij het best tot zijn recht als geheel, want de grenzen tussen de verschillende nummers vervagen al snel door de vergelijkbare structuren. Wisselende accenten in de vorm van licht overstuurde gitaren ('Wait'), krachtiger drumwerk ('Air Conditioning' en 'Sometime'), een uitermate verslavend basloopje ('Doused') of de aanwezigheid van zang ('Past Lives', 'How Long Have You Known') zorgen steeds op subtiele wijze voor genoeg variatie.
De manier waarop de gitaren veertig minuten lang al twinkelend tegen elkaar ingaan of elkaar juist versterken - zonder ook maar een halve seconde te vervelen - maakt Oshin simpelweg het fijnste album dat je dit jaar zult horen.
(www.kindamuzik.net)
Het grote brein achter dit geslaagde project is Zachary Cole Smith, ex-gitarist van Beach Fossils. Toen hij terugkwam van een tour met Beach Fossils besloot Smith het roer drastisch om te gooien. Volgens de bio heeft hij in de hoek van een verfstudio zonder stromend water geleefd. In hoeverre dit daadwerkelijk het geval was, valt natuurlijk te bezien maar afgaand op het uiterlijk van Smith klinkt het aannemelijk. Muziek is pure kunst voor Smith en dan mag je jezelf best het uiterlijk van een ongewassen zwerver aanmeten. Graag zelfs, als dat leidt tot zo'n fantastisch album dat barst van de dromerige, met elkaar verweven melodielijnen.
Alle nummers op Oshin zijn gebouwd rond het heerlijk golvende gitaarspel van Smith, in de lijn van Spooky Action at a Distance, het ook al zo sterke album van Lotus Plaza. Oshin komt daarbij het best tot zijn recht als geheel, want de grenzen tussen de verschillende nummers vervagen al snel door de vergelijkbare structuren. Wisselende accenten in de vorm van licht overstuurde gitaren ('Wait'), krachtiger drumwerk ('Air Conditioning' en 'Sometime'), een uitermate verslavend basloopje ('Doused') of de aanwezigheid van zang ('Past Lives', 'How Long Have You Known') zorgen steeds op subtiele wijze voor genoeg variatie.
De manier waarop de gitaren veertig minuten lang al twinkelend tegen elkaar ingaan of elkaar juist versterken - zonder ook maar een halve seconde te vervelen - maakt Oshin simpelweg het fijnste album dat je dit jaar zult horen.
(www.kindamuzik.net)
