XX

Een van de nieuwe albums waar dit jaar het meest naar werd uitgekeken, is zonder twijfel deze tweede plaat van The xx. Dat is niet meer dan logisch, want de titelloze eersteling van deze mysterieuze band uit Londen is een van beste debuten van de afgelopen vijf, misschien zelfs tien jaar. The xx was de grootste muzikale hype van 2009, maar wel een meer dan terechte hype, want het baanbrekende album verveelt nog steeds geen moment. Nog datzelfde jaar verliet Baria Qureshi de band, maar zij wordt niet gemist, want de band klinkt op Coexist als trio niet wezenlijk anders. Maar ook niet helemaal hetzelfde. Gelukkig arriveerde de digitale promo ruimschoots voor de officiële release, want Coexist blijkt een plaat die tijd nodig heeft. Meer nog dan op het debuut, draait het op dit nieuwe album om sfeer. Dit keer nauwelijks nummers die er direct uitspringen zoals bijvoorbeeld VCR en Basic Space dat deden, maar elf introverte luisterliedjes die pas na vele luisterbeurten hun geheimen prijsgeven. De ingetogen beats van Jamie Smith zijn nog steeds zeer belangrijk voor het geluid van The xx, maar ze treden dit keer nog minder op de voorgrond. Gebleven zijn de fraaie kenmerkende duozang van Oliver Sim en Romy Madley en de dromerige, donkere late-night-klankkleuren. Het introverte Coexist is geen plaat die direct naar de keel grijpt, maar eentje die langzaam onder de huid kruipt en vervolgens niet meer los laat. Uiteindelijk klinkt Coexist nog mooier dan het debuut en we kunnen dan ook niet anders dan concluderen dat The xx de torenhoge verwachtingen hier dus volledig inlost!