Hoewel zélf een onafgebroken hooggewaardeerd hard-core troubadour (copyright Steve Earle) sinds begin jaren zeventig zijn op Hundred Dollar Valentine, Smither's welgeteld twaalfde album sindsdien voor het eerst alle (ook twaalf) liedjes van eigen makelij, maar niet allen onbekend. Zo (her)kennen we de verborgen bonus (laatste) track als Rosalie, waarin Smither inderdaad ergens declameert dat dit 35 of 40 jaar oud is. I Feel The Same, dat we kennen van Bonnie Raitt, tevens Smither's bekendste pleitbezorger, en Every Mother's Son stonden eerder op Don't It Drag On (1972) en daar hebben we alweer een kwaliteit te pakken: het toch in zekere zin steeds opfrissen van zijn in wezen authentieke maar tijdloze aanpak, die nog altijd stoelt op de countryblues van zijn held Mississippi John Hurt, met door schade en schande opgedane levenslessen die Smither een wijs mens hebben gemaakt bij wie wij tenminste altijd troost vinden, indien nodig natuurlijk. En dat, muziekvrienden, gunnen wij iederéén gewoon. Weldra misschien nog hoger in die Mania Top 30 dus?
