Glen Hansard werkte naar eigen zeggen meer dan twintig jaar aan Rhythm And Repose, zijn eerste soloalbum. Hij zal daarmee bedoelen dat een deel van de elf nummers die dit album gehaald hebben, al lange tijd in zijn hoofd zaten. De Ier is frontman van The Frames, een band met een enorme staat van dienst die het twintigjarig bestaan in 2010 vierde. Van ‘Races’ bijvoorbeeld, het een-na-laatste nummer van dit solo-album, speelde hij in al eens een paar noten in een documentaire over de band. Andere nummers, zoals ‘Maybe Not Tonight’ en ‘High Hope’, zouden goed hebben gepast op een van de twee album die hij met zangeres (en tegenspeelster in het Oscarwinnende Once) Markéta Irglová maakte onder de naam The Swell Season. Maar in Hansard schuilt nog altijd vooral een straatmuzikant. Je ziet hem zo op een verlaten straathoek staan. Versleten gitaar, rauwe stem. En dan het geweldig mooie ‘Bird Of Sorrow’ of de wonderschone afsluiter ‘The Song Of Good Hope’ spelen, beide hoogtepunten van dit - vooruit - langverwachte solodebuut.