Bohuslav Martinů wist op het nippertje aan het nazisme te ontkomen. Serge Koussevitzky (chef dirigent Boston Symphony Orchestra) gaf Martinů opdracht om een Symfonie te schrijven, waarmee hij een prominente plek in het Amerikaanse muziekleven verwierf. Deze eerste symfonie volgt niet de gangbare opvattingen, maar krijgt een afwijkende vorm (kamermuziek op symfonische schaal) met een episch karakter. Sterviolist Mischa Elman vraagt Martinů een vioolconcert te schrijven. Na een merkwaardig intakegesprek, lag twee maanden later de partituur klaar. De jonge violist Lorenzo Gatto (1986, leerling van ondermeer Herman Krebbers en winnaar van de Publieksprijs en Tweede Prijs Koningin Elisabethwedstrijd 2009) geeft samen met het Orkest van België onder leiding van Walter Weller een sublieme invulling aan dit lyrische werk.
Martinu: Vioolconcert nr. 2 & Symphony nr. 1
Martinu :
Concert voor viool en orkest nr. 2, H. 293
Lorenzo Gatto (viool)
Martinu :
Symfonie nr. 1 (1942)
Nationaal Orkest van België, Walter Weller
