‘I’ve got no future, I know my days are few.’ Nee, Leonard Cohen maakt er geen geheim van dat hij de zeventig inmiddels ruim is gepasseerd. Toch is The Darkness, het nummer waaruit deze regels ontleend zijn, zeker geen somber nummer, daarvoor beschikt Cohen over genoeg zelfrelativering en zelfspot. Dat blijkt eveneens uit de titel van dit onverwacht sterke album; nieuwe paden slaat Cohen niet in, muzikaal en tekstueel klinkt alles vertrouwd. Meer dan dat, want waar op Ten New Songs en Dear Heather synthesizers domineerden, krijgen akoestische instrumenten hier weer alle ruimte, waardoor nummers als Crazy To Love You en Going Home tijdloos klinken. Zijn zingspreekstem is hooguit nog iets lager en donkerder geworden, maar de als vanouds fraaie dameskoortjes stuwen Different Sides naar grote hoogten. Het is natuurlijk zuur voor Cohen dat een malafide manager er met zijn pensioengeld vandoor is gegaan waardoor Cohen noodgedwongen van zijn berg naar beneden kwam, maar de rest van de wereld heeft er met een plaat als deze alleen maar voordeel van. Met gemak zijn beste album sinds I’m Your Man uit 1988.
