YUCK

De afgelopen maanden is Yuck komen bovendrijven als een van de leukste en meest

verfrissende bands van het moment en zeker als een van de meest avontuurlijke en minst

voorspelbare. In plaats van de geijkte paden te bewandelen, heeft de groep haar eigen

weg geplaveid en in dit proces haar trouwe fanbase gecultiveerd en stapsgewijs

uitgebouwd. Van de hele fijne debuutsingle Georgia, via de door piano voortgedreven EP

Weakend naar de epische single Rubber die in november verleden jaar uitkwam.
Bovendien is Yuck een van de bands die is genoemd in de toonaangevende BBC

Soundpoll over 2011. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat er door velen reikhalzend wordt

uitgekeken naar het debuutalbum dat op 18 april verschijnt.

Op het zelfgeproduceerde album, simpelweg Yuck getiteld, wordt de volledige muzikale

identiteit van de groep ontvouwen en horen we een band die binnen het gitaarkader zo’n

beetje elke richting uitgaat die je je maar kunt bedenken. Heel divers en volledig gemaakt

volgens de visie van Yuck. Het album maakt ook duidelijk dat alle voorgaande releases

slechts een tipje van de sluier hebben opgelicht van waartoe Daniel Blumberg, Max Bloom,

Mariko Doi en Jonny Rogoff in staat zijn; en dan mogen we Daniels jongere zus Ilana niet

vergeten die prachtige vocalen bijdragen levert. Dit is een zelfverzekerd album waarop de

offbeat gitaarrock duidelijk de boventoon voert met tracks als Get Away, Rubber en

Operation, maar waarop Yuck ook een meer kwestbare kant van zichzelf laat zien met

composities als Suck en Sunday. Met dit debuut neemt Yuck nadrukkelijk haar hoed af

voor indiehelden als East River Pipe, Dinosaur Jr en Sparklehorse zonder daarbij haar

eigen unieke identiteit te verliezen.(V2)