Recensie
De afgelopen maanden is Yuck komen bovendrijven als een van de leukste en meest
verfrissende bands van het moment en zeker als een van de meest avontuurlijke en minst
voorspelbare. In plaats van de geijkte paden te bewandelen, heeft de groep haar eigen
weg geplaveid en in dit proces haar trouwe fanbase gecultiveerd en stapsgewijs
uitgebouwd. Van de hele fijne debuutsingle Georgia, via de door piano voortgedreven EP
Weakend naar de epische single Rubber die in november verleden jaar uitkwam.
Bovendien is Yuck een van de bands die is genoemd in de toonaangevende BBC
Soundpoll over 2011. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat er door velen reikhalzend wordt
uitgekeken naar het debuutalbum dat op 18 april verschijnt.
Op het zelfgeproduceerde album, simpelweg Yuck getiteld, wordt de volledige muzikale
identiteit van de groep ontvouwen en horen we een band die binnen het gitaarkader zo’n
beetje elke richting uitgaat die je je maar kunt bedenken. Heel divers en volledig gemaakt
volgens de visie van Yuck. Het album maakt ook duidelijk dat alle voorgaande releases
slechts een tipje van de sluier hebben opgelicht van waartoe Daniel Blumberg, Max Bloom,
Mariko Doi en Jonny Rogoff in staat zijn; en dan mogen we Daniels jongere zus Ilana niet
vergeten die prachtige vocalen bijdragen levert. Dit is een zelfverzekerd album waarop de
offbeat gitaarrock duidelijk de boventoon voert met tracks als Get Away, Rubber en
Operation, maar waarop Yuck ook een meer kwestbare kant van zichzelf laat zien met
composities als Suck en Sunday. Met dit debuut neemt Yuck nadrukkelijk haar hoed af
voor indiehelden als East River Pipe, Dinosaur Jr en Sparklehorse zonder daarbij haar
eigen unieke identiteit te verliezen.(V2)
verfrissende bands van het moment en zeker als een van de meest avontuurlijke en minst
voorspelbare. In plaats van de geijkte paden te bewandelen, heeft de groep haar eigen
weg geplaveid en in dit proces haar trouwe fanbase gecultiveerd en stapsgewijs
uitgebouwd. Van de hele fijne debuutsingle Georgia, via de door piano voortgedreven EP
Weakend naar de epische single Rubber die in november verleden jaar uitkwam.
Bovendien is Yuck een van de bands die is genoemd in de toonaangevende BBC
Soundpoll over 2011. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat er door velen reikhalzend wordt
uitgekeken naar het debuutalbum dat op 18 april verschijnt.
Op het zelfgeproduceerde album, simpelweg Yuck getiteld, wordt de volledige muzikale
identiteit van de groep ontvouwen en horen we een band die binnen het gitaarkader zo’n
beetje elke richting uitgaat die je je maar kunt bedenken. Heel divers en volledig gemaakt
volgens de visie van Yuck. Het album maakt ook duidelijk dat alle voorgaande releases
slechts een tipje van de sluier hebben opgelicht van waartoe Daniel Blumberg, Max Bloom,
Mariko Doi en Jonny Rogoff in staat zijn; en dan mogen we Daniels jongere zus Ilana niet
vergeten die prachtige vocalen bijdragen levert. Dit is een zelfverzekerd album waarop de
offbeat gitaarrock duidelijk de boventoon voert met tracks als Get Away, Rubber en
Operation, maar waarop Yuck ook een meer kwestbare kant van zichzelf laat zien met
composities als Suck en Sunday. Met dit debuut neemt Yuck nadrukkelijk haar hoed af
voor indiehelden als East River Pipe, Dinosaur Jr en Sparklehorse zonder daarbij haar
eigen unieke identiteit te verliezen.(V2)
