ANTLERS

Twee jaar na het zeer goed ontvangen zware conceptalbum Hospice, keert de uit Brooklyn afkomstige Peter Silberman terug met een ‘gewone’ liedjesplaat. Tien staan er op Burst Apart, dat behoorlijk lichter van toon is dan zijn voorganger, maar desondanks overwegend melancholiek klinkt. Veel elektronische invloeden deze keer, waardoor The Antlers dichter in de buurt komen van bands als Deerhunter en Radiohead. De lichte, soms zelfs ijle klanken roepen de postrock van Sigur Rós in herinnering, terwijl de ook aanwezige soulvolle ondertoon in de verte een beetje doet denken aan het recente werk van TV On The Radio. Hoewel de titel misschien anders doet vermoeden, dringt Burst Apart zich nooit op directe wijze aan de luisteraar op, maar beetje bij beetje kruipt de plaat wel steeds verder onder de huid. Erg mooi is de trompet in het zeer sfeervolle Hounds, een van de hoogtepunten op dit fraaie schijfje dat zich niet in een paar luisterbeurten laat doorgronden.