Ik heb altijd een enorme zwak gehad voor het gitaargeluid van good old Robin Trower en het is goed te zien dat de oud-snarenman van Procol Harum de laatste jaren een ware revival meemaakt. Een uitverkocht optreden in de bovenzaal van Paradiso, regelmatig nieuwe studio en live-albums en een toer met zijn maat Jack Bruce, het kan niet op voor de old geezer. Trower durft tegenwoordig zelfs steeds meer te zingen en doet dat dan ook regelmatig op What Lies Beneath. De plaat opent met het rustige atmosferische Wish You Were Mine waarin Trower’s gitaarklanken je al snel meevoeren naar hogere sferen. Daarna wordt het tempo opgeschroefd maar het wordt bij Trower nooit te gek, het moet wel melodieus blijven zodat hij daar lekker overheen kan soleren. Van vernieuwing is nauwelijks sprake of het moet het veelvuldig gebruik maken van violistische ondersteuning zijn. Daar blijft het gelukkig bij want waarom zou je het recept veranderen als het gerecht nog steeds zo lekker smaakt?