Toen Bill Callahan in 2007 zijn pseudoniem Smog afwierp, had de singer-songwriter uit Silver Spring, Maryland al een flink oeuvre van zo'n twintig platen op zijn naam. Het eerste album onder eigen naam, Woke On A Whaleheart, bleek nog een vingeroefening, maar opvolger Sometimes I Wish We Were An Eagle was een volbloed meesterwerk. In dezelfde lijn ligt Apocalypse, dat meesterlijk voortborduurt op de ingeslagen weg. Barokke, gotische alt.country is de stiel van Callahan; schitterend ruimtelijk geproduceerd en rijkelijk gearrangeerd met strijkers, kristalheldere akoestische gitaren en soms dreigende elektrische. Callahan zelf is gezegend met een diepe bariton die nog meer warmte toevoegt aan het bloedrood-romantische decor. Dit Apocalypse put uit folk en country, klinkt soms jazzy en soms als een soort van jaren zeventig psychedelische soul, zoals in Free's met die heerlijk dwarrelende dwarsfluit. Tussen de zonder uitzondering fantastische songs bevindt zich bovendien America, een ongemakkelijke protestsong, droog gezongen door Callahan tegen een achtergrond van zoemende gitaren. Apocalypse is van een onontkoombare schoonheid, en het tweede Callahan-meesterwerk op rij.
