Na het ambitieuze en zeer overtuigende conceptalbum The Hazards Of Love uit 2009 pakken de Decemberists het op hun zesde album een heel stuk eenvoudiger aan. The King Is Dead is daardoor met afstand het meest toegankelijke album van de band. Geen complexe progrock dit keer, maar tien ‘gewone’ liedjes. Van een breuk met het verleden is echter geen sprake, het zwaartepunt is slechts verlegd naar de Amerikaanse folkroots die altijd al een belangrijke rol speelden in het werk van Colin Meloy. De aanwezigheid van Peter Buck in drie liedjes onderstreept dat Meloy zijn inspiratie ook uit het vroege werk van REM haalt, terwijl Gillian Welch en David Rawlings ook logische gasten zijn. Hoewel niet het beste album van The Decemberists, is The King Is Dead een natuurlijk aanvoelende nieuwe stap en een erg mooie plaat. Prachtige liedjes als Rox In The Box, Down By The Water en Dear Avery behoren bovendien zelfs tot de beste die de band ooit opnam. Fans van het eerste uur zullen misschien wat teleurgesteld zijn, maar het kan haast niet anders of The Decemberists gaan met deze plaat nog veel meer zieltjes winnen.
