Wolf People is op een bijzondere manier een retroband, want het kwartet uit de Britse Midlands combineert op het debuut Steeple op voortreffelijke wijze folkrock, psychedelica en progressive rock. De band lijkt zijn oorsprong te hebben in de vroege jaren zeventig, toen tientallen Britse rockbands pastorale folk met heavy gitaren vermengden. Wolf People is dan wel helemaal nu – en feitelijk even hip als bijvoorbeeld Tame Impala – maar de obscure progrock van bands als Atomic Rooster, Beggar's Opera en Czar hangt als een donkere schaduw over de meeslepende gitaarrock. Maar we herkennen meer: de log slepende bluesrock van Cream in Castle Keep; Jethro Tulls dwarsfluit in Tiny Circle en de psychedelische folkrock van Traffic in het schitterende Silbury Sands. De composities zijn zonder uitzondering sterk en dynamisch, terwijl Steeple ondanks de harmonieuze vocalen en de lyrische passages een volbloed gitaaralbum is. Wolf People is met het machtige Steeple de Britse pendant van illustere rockbands als Arbouretum, Howlin' Rain of Dungen. Steeple is modern en ouderwets; Steeple is neo-progrock van bijzonder hoge kwaliteit.