GORILLAZ

Een nieuw jaar betekent voor Damon Albarn dat het tijd is voor een nieuw project. Na The Good The Bad & The Queen en de onverwachte reünie met Blur is het daarom weer tijd voor Gorillaz. Het vorige album Demon Days was een groot commercieel succes en bevatte dan ook de nodige aanstekelijke hits. En dat is wat Plastic Beach - ook na een aantal draaibeurten - nu juist niet heeft. Het nieuwe Gorillaz album is veel meer geworden, want heeft in alle opzichten aan diepgang gewonnen. In iedere track hoor je een invloed van Albarn c.s. terug die hij op uiterst ingenieuze en creatieve wijze weet te vertalen in iets nieuws. Het Orchestral Intro zet meteen de toon: als een ouverture bouwt het de spanning op. Welcome To The World Of Plastic Beach heeft een gastrol van Snoop Dogg en hij vormt samen met oudgedienden De La Soul en Mos Def op het album de hiphop vertegenwoordiging. Bobby Womack horen we op meerdere tracks terug en hij zorgt voor een authentieke rhythm & blues inbreng met o.a. een indrukwekkende zangpartij in de single Stylo. Opvallende gasten zijn deze keer Mark E. Smith van The Fall die op Glitter Freeze de opvolger van Shaun Ryder moet zijn - doch alleen hoorbaar aanwezig is in het gesproken intro. Lou Reed werkte mee aan Some Kind Of Nature en laat horen dat eega Laurie Anderson van (te) grote invloed op hem is. Het titelnummer Plastic Beach is bijna een reünie van The Clash, want hier spelen Paul Simenon en Mick Jones op mee. Gorillaz herkennen zich in de eigenzinnige werkwijze van The Clash want zij pionierden reeds in het integreren van allerlei muziekstijlen in hun muziek. Zo is het album een rijk klankenpalet geworden dat we misschien niet vaak in de hitparade zullen terugzien, maar wel in onze eigen cd speler.