Tommigun wordt gepresenteerd met een fantasierijk verhaal over zondagse schietsessies die uiteindelijk tot verveling en een band leidden. In ieder geval is het de nieuwe band van Thomas Devos (van Rumplestitchkin: Humo Rally finalist 1998). Thomas trok met Joeri Cnapelinckx (Kawada, De Anale Fase) naar San Diego voor het opnemen van een plaat, hetgeen de fundering legde voor Tommigun. Met vuurwapens heeft de muziek van Tommigun weinig te maken. In plaats daarvan vinden we een selectie doordachte en smaakvolle Belgische indiesongs. Er zijn twee elementen die daarbuiten Come Watch Me Disappear tot een spannende plaat maken. Tommigun heeft een aangenaam vleugje excentriciteit. Dat is bijvoorbeeld te horen in het gebruik van de kopstem, zoals in Square Des Blindés. Daarnaast hebben ze een typisch ‘noir’ randje dat zich zo af en toe behoorlijk kan laten gelden (What Happens Next). De heerlijk lyrische koperklanken van de trompet in de titelsong laat horen hoe subtiel het bandgeluid van Tommigun is. Come Watch Me Disappear is misschien niet de meest opvallende vorm van originaliteit, maar er is veel te genieten.
