BRIAN JONESTOWN MASSACRE

Een Jezusfiguur staart de ruimte in. Een eerste gedachte? Dit verstilde portret met de lege blik die de voorkant van het nieuwe Brian Jonestown Massacre-album versiert, heeft totaal niets te maken met de ruige, experimentele muziek die dit collectief maakt. Hoe die excentrieke bandnaam ooit ook al weer ontstond? Het is enerzijds een eerbetoon aan Brian Jones, anderzijds een herinnering aan de collectieve zelfmoord in 1978 die de zogeheten People’s Temple groepering in Jonestown, Guyana pleegde.

Zo buitenissig als het ontstaan van de bandnaam, zo zonderling is hun muziek. De teksten en de titels incluis. Voor de mensen die BMJ na tien studioalbums onverhoopt nog niet kennen? Psychedelica (White Music), rebelse rock (Lets Go Fucking Mental) en verzengende riffs voeren de boventoon. Af en toe hoor je een donkere Primal Scream-variant, soms is het juist verrassend lichtvoetig (Detka! Detka! Dekta!). Dan weer swingen de elektrobeats de pan uit (Tempo 116.7) of kom je ineens een galmende bak herrie (Tunger Hnifur) tegen. BJM is kortom altijd anders, maar immer volkomen bizar.