MOSS

Marien Dorleijn speelt de rol als een soort vijfde Beatle, maar dan als vierde man bij Ceasar. Hij ondersteunt de band op het podium en is betrokken bij cd-opnames. Maar Dorleijns aspiraties zijn groter. Zijn vertrek uit de – van origine – driemansformatie enkele jaren geleden is daarom geen verassing. Opnames van zijn nieuwe band, Nimbus, liggen daarna op de plank van label Excelsior, maar een album ziet nooit het licht. Fans beginnen Dorleijn al te vergelijken met Axl Rose. Dit wordt toch geen Spaghetti Incident? Opeens is daar Moss, het eerste echte kindje van de talentvolle muzikant. Het debuut staat vol lieve, zachte, poprockliedjes. En mooie uitspattingen, zoals het vrolijke Sad Song. In sommige nummers komt de geest van George Harrison bovendrijven, bijvoorbeeld in Phantom. Verdere ingrediënten: tamboerijn, softe achtergrondkoortjes, sixties gitaartjes, subtiele toetsaanslagen en een typisch Excelsior-geluid. Dorleijn is een echte liedjesschrijver. Eén die het perfecte liedje uit zijn mouw kan schudden, en daar ook de juiste arrangementen bij vindt. Previously Unreleased is zo’n liedje. Iedere drumtik klopt, iedere snaaraanslag is op zijn plaats en de lengte van het nummer is op de seconde af goed. Meer van deze pareltjes maken The Long Way Back een heerlijk luisteralbum waar de Amsterdammers trots op mogen zijn. Moss laat er geen gras over groeien!