In Houston is Matt Harlan al een plaatselijke held en misschien binnenkort ook wel hier in Europa. De singer/songwriter dipt diep in het vat van zangers als Robert Earl Keen, waarvan hij zelfs een paar bandleden leende. Zijn liedjes bevatten in ieder geval alle facetten en veelzijdigheid, die dit album tot een van de speerpunten kan maken binnen de roots. Met Marty Muse die op eerbiedwaardige wijze met zijn pedal steel liedjes als Something New op aanlokkelijke wijze aankleed. Het zijn veelal intieme liedjes die hij zingt, in een enkele laat hij echt de band spreken zoals op Over The Bridge, een midtempo 'meezinger'. Als hij de luisteraar meevoert tijdens een teder nummer als Walter, valt de vergelijking met Keen nog eens extra goed op, diens dictie en stijl hij hier opvallend aanhangt. Wat echter telt zijn zijn liedjes, vertellende stemgeluid en de verhaallijnen. Die konden wel eens voor memorabele momenten zorgen, mocht de man nog eens de Nederlandse podia bestijgen.
