In 2008 was Vampire Weekend voor velen de revelatie van ’t jaar. De combinatie van Westerse indiepop en Afrikaanse invloeden klonk fris, origineel en ongedwongen vrolijk. Het titelloze debuut leverde de New Yorkers terecht een enthousiaste schare fans op. De opvolger heet Contra (en niet het exotische ëContraí zoals aanvankelijk de bedoeling was). Daarop vallen geen grote koerswijzigingen te bespeuren. Het viertal blinkt opnieuw uit in melodieuze, opgewekte songs die ingenieuzer in elkaar zitten dan je op het eerste gehoor zou zeggen. Verschil is dat deze plaat net een tikje poppier en strakker is geproduceerd, wat bijvoorbeeld blijkt uit meer op de voorgrond aanwezige synths. Storend is dat niet. Net als z’n voorganger kent Contra geen echt zwakke momenten. Uitschieters vormen het energieke Cousins, dito California English en het melancholische Diplomat’s Sun, Opnieuw levert Vampire Weekend een plaat af waar je lekker blij van wordt.