Eigenlijk geeft de titel al het een en ander prijs. Door zaken weg te halen houdt je het kale liedje over. Toch is het te simpel om te stellen dat dit een simpel unplugged-album is. Arrangementen zijn bijvoorbeeld flink gewijzigd en er is veel werk van gemaakt om bij veel nummers het geheel een ander gevoel te geven. Van de elf tracks is er slechts een nieuw maar door eerder genoemde aanpak lijkt het op een album met elf nieuwe tracks. Zoals bij elk Marillion-album vergt de plaat een aantal luisterbeurten om tot volle wasdom te komen. Iets wat bovendien nog versterkt wordt doordat de meeste nummers al in je geheugen gegrift staan. Toch is Interior Lulu ook in deze versie een meesterwerkje en dat geldt eigenlijk ook voor de andere nummers. Wel heeft het geheel een vrij ingetogen karakter maar mag weldegelijk bijzonder fraai genoemd worden. Less Is More was misschien van te voren een gewaagd experiment, maar mag zeker als zeer geslaagd beschouwd worden.