Aarstvaders van de emo-core, holfleveranciers van The Foo Fighters, Sunny Day Real Estate heeft een aardige reputatie. Ze komen uit de Seattle grunge-scene, tekenen bij Sub Pop, maar zijn muzikaal van een totaal andere orde dan de punkers met houthakkersbloezen en hardrock-ambities uit het Amerikaanse noordwesten. Gegrondvest op psychedelica en progrock en omgeven door een mystiek waas – de band geeft één interview en laat slechts één publiciteitsfoto circuleren – is het 1994-debuut Diary avontuurlijk en anders. Luide, strakke gitaren en Jeffrey Enigks barokke, geëxalteerde vocalen voeden de spannende, dynamische rocksongs. Sub Pop brengt met de rerelease – met bonusnummers – van Diary Sunny Day Real Estate terecht opnieuw onder de de aandacht, tegelijk uitgebracht met de opvolger LP2 of The Pink Album van krap een jaar later. Beide albums zijn post-grunge hoogtepunten van een band die al snel uiteen zou vallen.
