MOSS

Wat moet je nog schrijven over die ene waanzinnige Nederlandse band die het predikaat ‘prachtige popgroep’ na hun debuutalbum al lang en breed verworven had? Wat moet je nog schrijven over diezelfde waanzinnige band die dat predikaat na uitbrengen van hun tweede langspeler alleen maar weet te vergroten? Een tweede album dat dit al zo prachtige debuut qua diversiteit en qua muzikale richtingen perfect aanvult, her en der zelfs overstijgt? Wat kan je als recensent nog als relevante informatie meedelen over al die parels van composities die deze mannen op hun naam hebben staan? Wat valt er nog te melden over hun immer schitterend verzonnen en gespeelde melodielijnen? Wat is er als extraatje te vertellen over dat magistraal voorgedragen zangkunstenaarschap? De grote vraag is: wat kan je daar als recensent nu helemaal aan toevoegen? Welnu, laat mij een poging wagen: Moss. Never Be Scared/Don’t Be A Hero.