MUSE

Waar zijn ze in vredesnaam mee bezig? Muzikaal dartelt het van eighties-hardrock met bombastische synthesizers (Mk Ultra) naar symfo-rock. Van Queen-pastiches (United States of Eurasia, I Belong to You), naar een Depeche Mode-ripp off (Undisclosed Desires). Van klassieke ouvertures (het afsluitende drieluik), naar de botte riffrock (Unnatural Selection) waarmee ze ooit megaberoemd werden. Toch is de vraag op z’n minst gegrond: wáár is Muse in vredesnaam mee bezig? Worden die muzikale grenzen opgezocht omdat ze per definitie overschreden dienen te worden? Wil deze band breken met de schare fans die wellicht helemaal niet op die moeilijke diversiteit zit te wachten? Who knows…

Tekstueel is het in ieder geval donker. Mag ik die boze (lees: rol van Engeland in Irak-oorlog) single Uprising even als voorbeeld aanhalen? Zinnen als ‘They will not force us, they will not degrade us, we will be victorious’ zetten de toon. Als we met z’n allen dan ook ‘hey, hey, hey!’ moeten uitschreeuwen en ongemerkt de rechter vuist al in de lucht steken, tja dan is de totale Muse-boodschap overduidelijk. Waar deze band mee bezig is? Daar waar ze al jaren de beste in zijn. Verrassen. Met vrijwel onovertroffen en immer ingenieuze composities.