BEATLES

Toen enkele jaren geleden de complete catalogus van The Beatles op cd verscheen, zal menig fan de soundtrack van Yellow Submarine pas als laatste aangeschaft hebben. De oorspronkelijke uitgave bestond namelijk, net als de elpee, voor het grootste deel uit de soundtrack-score van George Martin, aangevuld met een viertal tracks die de groep niet geschikt achtte voor een reguliere plaat. Zo kan het gebeuren dat door een intensieve publiciteitscampagne de Anthology-serie meer bekendheid geniet dan deze songs die toch echt niet de minste zijn. McCartney en Lennon leverden ieder een song (respectievelijk Hey Bulldog en All Together Now) en Harrison maar liefst twee (It's Only A Northern Song en It's All Too Much). In de film zijn echter heel wat meer Beatle-songs te horen en die zijn nu voor het eerst samen op een cd verschenen. Naast een cd verschijnt er ook een video en een dvd van deze psychedelische kinderfilm waar het viertal overigens vrijwel geen bemoeienis mee had. Voor het eerst zijn de songs van The Beatles geremastered en, schrik niet, geremixed. Is hier sprake van geschiedvervalsing of kunnen we spreken van een aanwinst zal je je afvragen. Feit is echter dat al het materiaal pre 1968 (dus ook Sgt. Pepper!) mono werd afgemixed in het bijzijn van de band en pas later door George Martin c.s. in stereo werd gemixed. De oude cd-versies kennen over het algemeen die stereomix en is dus in feite al minder dan het origineel. Iedereen kent wel de irritante scheiding van links de instrumenten en rechts de zang en dat euvel is bij deze opgelost. Zo hoor je Nowhere Man voor het eerst in echt stereo en dat is een waar genot. Waar de oude cd-versie nogal eens als los zand kan klinken, is nu een prachtige volle mix te horen. De balans is soms wat anders dan de opnames die je zo goed kent waardoor je meer hoort; je kunt nu in de koortjes de drie stemmen duidelijk van elkaar onderscheiden en in de details zal je instrumenten horen die voorheen nauwelijks opvielen. Deze Yellow Submarine is dus wel degelijk een aanwinst, al is het niet te hopen dat de hele catalogus deze aanpak krijgt, want dan moeten we weer fors in de buidel tasten. Tenslotte is het vreemd dat men juist voor dit concept koos; wij hadden liever een rerelease van het Hollywood Bowl Concert (wel compleet graag) en waar blijft de videorelease van Let It Be eigenlijk?