Zodra je weet dat de gerenommeerde artiest en producer Danger Mouse schuilt achter de ene helft van folkpop duo Joker’s Daughter, is The Last Laugh bij voorbaat al een opmerkelijk debuut. Die afwijkende stijl is te danken aan de basis die wordt gevormd door de andere helft van het duo, singer-songwriter Helena Costas. Het was de donkere zijde van de persoonlijkheid van Helena die de naam gaf aan het samenwerkingsproject. De verscheidenheid van de clowneske schelm die de joker is, vormt de rode draad op het album. De composities die uit de speakers rollen zijn cryptisch, symbolisch en legendarisch van aard. Met een zekere flair en een fascinatie voor eten worden diverse thema’s vertolkt op de ongrijpbare wijze van een droom. Helena werd geboren in London, maar heeft een Grieks Cypriotische achtergrond hetgeen leidde tot haar recente verkenningen op de traditionele bouzouki. Dit instrument speelt ook een rol in de oude Griekse mythologie, waarmee wederom de mystieke basis van Joker’s Daughter wordt aangesproken. Door het aandeel van Danger Mouse krijgt The Last Laugh zijn doordringende kracht en uitgesproken emoties. In de sterke rol van de folk, die zorgt voor de eigenzinnigheid op de plaat, neigt Joker’s Daughter lichtjes naar Lou Rhodes’ solowerk. Aan de andere kant vult de rijke productie van Danger Mouse de open, lyrische structuren in, waarmee het album bruusk verschuift in de richting van de betoverende pop van A Fine Frenzy en zelfs het huidige Goldfrapp. Ze laten zich dus inspireren door een smaakpallet van grote klasse. Hiervan verzekerd lieten zij zich graag assisteren door de hoorns van Scott Spillane (Neutral Milk Hotel) en de strijkers van Daniele Luppi (Danger Mouse). De moderne bewegingen in de folk krijgen met Joker’s Daughter wellicht voet aan de grond bij het grote publiek. The Last Laugh doet echter zeker geen concessies aan creativiteit.
