Wat klinken deze ouwe rockers jong. Dat valt meteen op bij beluisteren van The Eternal, het zestiende Sonic Youth-album. Na 27 jaar nog steeds zo bevlogen zijn, dat is op z’n minst een compliment waard. Opener Sacred Trickster dampt, Kim Gordon zingt en krijst alsof ze door de duivel op de hielen gezeten wordt. Anti-Orgasm bonkt en stoomt, What We Know combineert ruwe rock met lieve koortjes. Er zijn prachtige eerbetonen: Thunderclap is een kolkend eerbetoon aan Darby Crash, de zanger van punkband The Germs die in 1980 overleed aan een overdosis heroïne. Het muzikaal interessante Leaky Lifeboat is speciaal voor Beat Generation-dichter Gregory Corso geschreven. Maar wat bovenal bijdraagt aan dit positieve gevoel? De Sonic Youth-valkuil is niet te bekennen. Het af en toe verzanden in niets toevoegend geneuzel en gepiel wordt op dit album tot een minimum beperkt. Anno 2009 blijkt deze sonische jeugd opvallend vitaal. Puntig waar het moet, uitgesponnen als het kan. Vol vuur, vol bezieling.
