Het boegbeeld van alles wat slecht is zagen twee jaar geleden terug als de meest menselijke Marilyn Manson. Tekstueel leek de ‘God of fuck’ uit zijn eigen ellende te putten, hij had immers zijn liefje verloren. Muzikaal gezien stond hij dichter bij rock dan bij industrial, de stijl waarmee hij groot is geworden. Op The High End of Low lijkt de ellende weer achter de rug. Het album grijpt terug naar de stijl van Mechanical Animals uit 1996. We horen dezelfde kruiperigheid, een sombere productie en nummers die soms langzaam naar je toe sluipen en vervolgens als een weerhaakje blijven hangen. Ongetwijfeld heeft dit te maken met de terugkeer van Twiggy Ramirez, die op de voorganger verstek liet gaan. Maar ondanks de terugkeer van de bassist is zwakt het album naar het einde wat af. En dat is jammer, want met het lange, meeslepende I Want To Kill You Like They Do In The Movies, het glammy We’re From America en het bijna mechanische WOW toont de shockrocker dat hij wel degelijk ijzersterke nummers kan schrijven.
