Met Rant heeft Hunter een mooie plaat afgeleverd die doordat hij over het algemeen traditioneel ingespeeld is een heerlijk klassiek sausje heeft gekregen. Dat is te prijzen aangezien Hunter sinds Mott The Hoople en zijn soloplaten ook wel eens verkeerde keuzes heeft gemaakt. Opener Ripoff heeft een Keith Richards-sausje terwijl ook in andere nummers de klassieke Engelse rock om de hoek komt kijken. Opvallend zijn ook de teksten die van een hoge kwaliteit zijn. Death Of A Nation voelt als een Dylan-song en dat is hier echt een compliment. We krijgen twaalf nummers die stuk voor stuk staan als het welbekende huis. Degelijk vakmanschap van iemand die naast de Stones en Faces als aartsvader van de typische Britse rocksound gezien mag worden. Wat dat betreft zegt het laatste nummer het allemaal: Still Love Rock And Roll. En dat is te merken!