HENRIKSEN, ARVE

Trompettist Arve Henriksen timmert al een flinke tijd aan de weg, onder andere als lid van de jazz-terreurgroep SuperSilent. Op zijn eerder op Rune Gramofon verschenen soloCD’s (Sakuteiki, Chiaroscuro en Strjon) zoekt hij het meer in het andere eind van het muzikale spectrum, waar Stilte een hoofdrol speelt. Cartography (dat verschijnt op ECM) is een verbazingwekkende verzameling gelaagde geluidssculpturen. Henriksen’s spel is verwant aan dat van Nils Petter Molvaer (en beiden aan dat van Jon Hassell). Cartography’s geluid wordt overigens voor een groot deel mede bepaald door Jan Bang en Erik Honoré, mensen die we ook bij Molvaer tegenkomen, helemaal toevallig is de verwantschap dus niet.

Hoewel het een rustige CD is is het niet per sé ook een gemakkelijke: telkens als het geluidsbeeld iets té comfortabel dreigt te worden gooit Henriksen er met genoegen iets ontregelends in: een vreemd versneden voordracht van David Sylvian, het collage-achtige “Ouija”, gedeconstrueerde zang van Trio Mediaeval in “Recording Angel”, getwitter op “Loved One”, het onthechtte “Sorrow and it’s Opposite”.

Toch is “Cartography” nooit te nadrukkelijk experimenteel. Alles heeft zijn plek en precies dat maakt dit album zo fascinerend goed.