AUERBACH, DAN

Even ter geruststelling, er is geen breuk tussen beide Black Keys. Het openen van zijn eigen Akron Analog-studio, gaf Dan Auerbach enkel eens de kans om zonder drummer Patrick Carney een album te maken. Keep It Hid, liet Auerbach in ieder geval de ruimte wat andere geluiden en gedachten over te brengen. Gevarieerd werd het solo-debuut zeker en ook minder gekunsteld dan het laatste Black Keys album Attack & Release. De vaste inspiratiebronnen uit de blues zijn echter niet overboord gegooid, maar eerder aangedikt met een sixties-feel en zeventiger-jarenrock. Hij begint echter rustig met het twee-stemmige en akoestische Trouble Weighs A Ton. Het nummer klinkt als een gospel, al vallen niet lang erna de zoemende gitaareffecten, de stampende drums, orgel en vervormde stem, op hun eigen manier net zo bezwerend in. De klassieke sixtiestrack I Want Some More en het daaropvolgende Heartbroken, In Despair, blijven meteen in het geheugen hangen. Een klein blokje zwoel wentelende ballades en luisterliedjes volgt, waarna het psychedelische wulpse Mean Monsoon een einde brengt aan de ingetogen schoonheid. Uitbundig is Keep It Hid niet te noemen. Op een soort Creedence-rocker in de vorm van My Last Mistake na, laat Auerbach het liever bij een broeierig en psychedelisch sfeertje. Het is tenslotte dat dampende swamp gevoel, dat hij zowel solo als met the Black Keys als geen ander weet te verwerken in zijn liedjes. Deze soloplaat laat hem de ruimte dat iets verder uit te diepen.