Begin 2000 verliet gitarist Marty Friedman de groep Megadeth omdat hij zich als muzikant verder wilde ontwikkelen. Het was dan ook even afwachten welke richting hij zou inslaan op zijn nieuwe soloalbum. Het resultaat is in die zin verassend omdat het niet bijster veel afwijkt van zijn werk op de laatste Megadeth albums. Het album is stilstisch wel een stuk gevarieerder en biedt een knap staaltje instrumentale hardrock met een modern randje, waarbij het virtuoze gitaarwerk van het snarenwonder natuurlijk centraal staat. Opvallend in zijn altijd smaakvolle spel zijn trouwens de prominente invloeden van Michael Schenker (Gimme a Dose, Ripped) en Brian May (Lust for Life), al hoeft niemand hem dat kwalijk te nemen. Marty Friedman heeft met gemak Megadeth overleeft en dat bewijst hij dan ook overtuigend met deze plaat.