Recensie
Met debuutalbum Quique gaf Seefeel in 1993 het geluid van de toekomst vorm. Oprichter Mark Clifford raakte geïnspireerd door de ambient techno die tijdens het begin van de jaren 90 in opkomst was. Hij wilde echter het hypnotische effect van dit genre opwekken met een complete band. Na een aantal sterke ep’s kwam Quique uit, dat achteraf Seefeels grootste succes bleek. Als het album louter de bedwelmende elektronica en abstracte beats bevatte, was het ongetwijfeld een ambient techno-klassieker geworden. Maar gelukkig ging Seefeel veel verder dan dat, waardoor ze nu als pioniers binnen de post-rock worden gezien. Zo hoor je op Quique ook de bedwelmende shoegaze-gitaren van Clifford, de dub-baslijnen van Daren Seymour en de woordloze zang van Sarah Peacock. Hoewel de invloeden van Aphex Twin, Public Image Ltd en Cocteau Twins onmiskenbaar zijn, vormt het geheel een unieke, retro-futuristische atmosfeer die zowel gevoelens van nostalgie als vervreemding oproept. (Laurence Tanamal)
