Zelden ging een genre zo snel van de pestkop op het schoolplein naar het sukkeltje van de klas, als nu metal. Fred Durst van Limp Bizkit was vaak posterboy van de grappen en de haat, maar ook fonetische schreeuw-scats van Disturbed's David Draiman leveren de nodige haatlievende grappen en memes op. Maar anno 2025 beleven de zware riffs, de flirts met hiphop en grote driekwartsbroeken hun tweede jeugd. Het genre betreedt eindelijk zijn post-ironische tijdperk, waarmee het zich lijkt op te kunnen maken voor de eeuwigheid. Elementen die op een gegeven moment werden bestempeld zijn ineens leuk en schattig, het genre gooit men plotseling terug naar een tijd waar met amoureuze nostalgie op teruggekeken wordt. Kijk maar naar de Papa Roach boeking op Lowlands. Het is dan ook hoog tijd om de U-WAH-AH-AH-AH van Down With The Sickness weer af te stoffen. En eerlijk - het is gewoon een gigantische headbanger. Dat geldt ook Stupify, Voices en Fear. Disturbed en Draimans schizofrene vocals zijn hot. Nu voor zijn 25e verjaardag opnieuw uit op gekleurd vinyl en als dubbel-cd met de nodige extra’s! (Stef Mul)