Recensie
Regie: Masahiro Shinoda
8 Juli 1853. Terwijl de politieke en sociale chaos in het land compleet is, verschijnen voor de kust van Edo (het latere Tokyo) vier Amerikaanse oorlogsfregatten om het einde in te luiden van drie eeuwen Japanse isolatiepolitiek. Met op de achtergrond dit historische feit maken we kennis met de – niet minder historische - ronin Hachiro Kiyokawa die in ruil voor gratie (moord op een politieman) aan een riskante missie begint en zichzelf vervolgens terugziet in het spanningsveld tussen het shôgunaat en keizerlijke loyalisten.
Het in schilderachtig zwart-wit vormgegeven Ansatsu (aka The Assassin of The Assassination) bestaat grotendeels uit flashbacks, verteld door karakters die terugzien op een aan – of ervaring met de zwaardvirtuoze en raadselachtige Kiyokawa.
Het nerveuze kostuumdrama – want een druk geëxperimenteer met freezeframes, jump-cuts en handheldshots - geldt als één van de succesvolste samoeraifilms uit de Japanse cinema van de jaren zestig, voor alles te danken aan de acteerprestaties, fotografie en de avant-gardistische score.
8 Juli 1853. Terwijl de politieke en sociale chaos in het land compleet is, verschijnen voor de kust van Edo (het latere Tokyo) vier Amerikaanse oorlogsfregatten om het einde in te luiden van drie eeuwen Japanse isolatiepolitiek. Met op de achtergrond dit historische feit maken we kennis met de – niet minder historische - ronin Hachiro Kiyokawa die in ruil voor gratie (moord op een politieman) aan een riskante missie begint en zichzelf vervolgens terugziet in het spanningsveld tussen het shôgunaat en keizerlijke loyalisten.
Het in schilderachtig zwart-wit vormgegeven Ansatsu (aka The Assassin of The Assassination) bestaat grotendeels uit flashbacks, verteld door karakters die terugzien op een aan – of ervaring met de zwaardvirtuoze en raadselachtige Kiyokawa.
Het nerveuze kostuumdrama – want een druk geëxperimenteer met freezeframes, jump-cuts en handheldshots - geldt als één van de succesvolste samoeraifilms uit de Japanse cinema van de jaren zestig, voor alles te danken aan de acteerprestaties, fotografie en de avant-gardistische score.
